कविता

संयम शिकविणारी फार सुंदर कविता… “मी सुद्धा चुकलो असेन”,एवढं मनात आणा!धनुष्य मग हातातलं,जरा संयमानंच ताणा! बाणच हळू कानात सांगेल,‘ठेव मला भात्यात!एवढं ऊन, एवढा पाऊस,असणारच की

दिवाळी चा फराळ डबे हुडकून खाण्यात जी मजा आहे ना ती काही न्यारी च आहे. प्रत्येकानं लहानपणी अनुभवलेल्या प्रसंगावर कविवर्य मंगेश पाडगावकर यांनी अतिशय लोभस,

अलवार वाजवित वेणू तो स्वप्नफुलांवर आला अन रंग सावळा माझ्या डोळ्यांवर सोडून गेला. . क्षितिजावर निळसर रेघा गोंदून जराश्या हलक्या सांजेचे लेऊन पंख तो कृष्ण

आजी आणि तिची नातवंडं यांच्या नात्यावरची एक खूप सुंदर कविता आहे आजी म्हणते काढल्या खस्ताजन्मभर मी केले कष्टतू म्हणजे त्या सगळ्याचीशेवट गोड असलेली गोष्ट सगळं

पुस्तक…Pustak Kavita जून कधीच नाही आवडायचा त्याला. जून यायचा तो बंद शाळेची किल्ली घेवून. जूनच्या पहिल्या आठवड्यात शाळा सुरू व्हायची. नवा वर्ग. नवे शिक्षक. दोनचार

नोबेल – Nobel Kavita अंधार गडद होत जाताना आकाशाचा फळा चमचम चांदण्यानी जावा भरत… तसे शिक्षकाच्या खात्यात जमा होत जातात विद्यार्थी . किती तरी भावी