मराठी कट्टा

Manogat Kapatatlya Pustakache छान पुस्तके कपाटातलीबोलु लागली आज अचानक“जीव गुदमरे कपाटात याकुठे हरवले दर्दी वाचक”? कपाटातली धुळ झटकण्यारोज सकाळी येतो नोकरअक्षरशत्रू असतानाहीमायेने तो फिरवीतो कर

पाऊस वाजतो दारी काय चुकलं , किती चुकलं कोण भिजलं, कोण सुकलं पुलाखालचं पाणी सुद्धा वाहून वाहून वाहून थकलं.. पाणीच काय, पूल सुध्दा वाहून गेला

संयम शिकविणारी फार सुंदर कविता… “मी सुद्धा चुकलो असेन”,एवढं मनात आणा!धनुष्य मग हातातलं,जरा संयमानंच ताणा! बाणच हळू कानात सांगेल,‘ठेव मला भात्यात!एवढं ऊन, एवढा पाऊस,असणारच की

दिवाळी चा फराळ डबे हुडकून खाण्यात जी मजा आहे ना ती काही न्यारी च आहे. प्रत्येकानं लहानपणी अनुभवलेल्या प्रसंगावर कविवर्य मंगेश पाडगावकर यांनी अतिशय लोभस,